Hoe dom kun je zijn…

Inderdaad, hoe dom kun je zijn. Te weinig gegeten en dan kom je de man met de hamer tegen. Hij stond net na Lemele en mepte raak. Ik had het kunnen weten en toch… Met het windje in de rug ging het lekker naar de Lemelerberg. In een mooi strak tempo de eerste twintig kilometer. Toen ik de Lemelerberg opfietste had er een belletje moeten klinken. Het ging niet echt lekker omhoog en kwam moeizaam boven. Ik had gewoon even moeten nadenken over het eten van die dag. Ontbijt en twee crackers met een kop soep is niet genoeg om te presteren. En in Lemele was ik halverwege en moest dus nog een dikke 25 kilometer terug met de wind tegen. En het leek wel of het harder was gaan waaien na de koffiestop bij café De Driesprong. In plaats van alleen een colaatje drinken had ik gewoon wat moeten eten. Maar goed, ik merkte het pas echt toen ik weer vertrok richting Lemelerveld. Natuurlijk is het met tegewind veel lastiger trappen dan wind achter, maar ik kwam niet eens aan de 25 km/uur. En dan was het nog moeizaam. Tweede fout is om in Lemelerveld niet van de fiets te stappen en ergens een marsje of zo te kopen. In plaats daarvan wachtte ik tot de benzinepomp net buiten Lemelerveld en daarvan bleek de shop gesloten. Dus moest ik door naar Heino en toen was het natuurlijk al veel te laat. Een mars en een blikje red bull hielpen mij wel door de laatste tien kilometer, maar wel met een gevoel ‘leeg’ te zijn. Geen kracht in de benen en vooral weinig tempo. Gelukkig waren de eerste kilometers buiten Heino wel lekker beschut, ik had wat hernieuwde energie. Maar om te zeggen dat het fietsen lekker ging. Het is niet de eerste keer dat het mij overkomt om te weinig te eten. Dus in het vervolg beter opletten met mijn voeding, want ook voor hardlopen is het domweg heel belangrijk om goed te eten. Vooralsnog: ik domme ik!