Na in juli en augustus weinig loopkilometers te hebben gemaakt (slechts 75 kilometer per maand) en een mislukte training van afgelopen weekeinde ging het gisteravond eindelijk weer eens goed. Ik had besloten om een rondje Wythmenerplas te gaan doen, vanaf mijn nieuwe huis. Het Almelosepad af en dan linksaf richting de plas, een rondje golfbaan en dan via Berkum weer terug. Ik had in augustus de halve van Lauwersoog naar Ulrum op het programma, maar heb afgezegd omdat ik te druk was met verhuizen en te slecht voorbereid, daardoor. Dus richt ik mijn focus op begin januari om Egmond goed voorbereid aan de start te staan. En daarom gisteravond een testje over dik tien kilometer. Om mijn prestaties te verbeteren moet ik uit mijn comfortzône zien te komen tussen zes en tien kilometer. Nog te veel en te vaak val ik dat stuk terug in tempo. Dan is het gevoel er wel dat ik op een strak tempo loop, maar toch gaat het fiks naar beneden. Maar gisteravond ging ik op pad om niet al te snel te starten en gewoon relaxt een kilometer of tien te rennen, maar ook om mijn techniek wat verder te verbeteren. Ik loop voor mijn gevoel nog te weinig als een ‘trotse loper’. Zak wat te veel in elkaar en ontspan te weinig. Daarnaast wil ik het beentempo omhoog zien te brengen naar 180, terwijl ik er nu rond de 170 maak. Kortom: er is werk aan de winkel.
Ik ging dus relatief rustig weg, rond de 5.15 min/km. Dat is op mijn tien kilometertempo, hoewel ik eigenlijk een dikke vijftien seconden sneller moet beginnen om het verval in de laatste kilometers op te vangen. Na drie kilometer versnelde ik wat tot rond de vijf minuten per kilometer, het ging lekker. Kortere passen om het tempo op te voeren, proberen mijn rug nog verder te rechten. Twintig half op de vier kilometer en ik wist dat ik dicht op mijn toptijd vijf kilometer zat. Uiteindelijk kwam ik vier seconden te kort om deze tijd te verbeteren, niet gek voor een training. Ik besloot om op recordjacht over een uur te gaan. Dat staat op 11.33 kilometer. Traditioneel zakte mijn tempo tot vlak onder de 5.30, teveel verval. Ik had het tempo rond de 5.15 willen houden. Maar anderzijds: het is een training. Ik verloor negentien seconden ten opzichte van mijn toptijd op de tien kilometer, maar een eindsprint richting twaalf kilometer leverde mij in ieder geval een nieuwe PR op: 11.36, negen seconden winst ten opzichte van mijn oude PR.
Ondanks het feit dat ik dus twee maanden weinig heb gelopen heeft mijn conditie er weinig onder te leiden gehad. Ik heb weer de bevestiging dat ik een vijf relatief gemakkelijk in de 25 minuten loop en de tien in 52. Nu op jacht naar een 24-er op de 5 en richting de vijftig minuten op de tien kilometer. Daarna de ‘jacht’ openen op een tijd onder de 1.55 op de halve marathon.
Rein Tuininga 