Talloze malen heb ik ‘het rondje’ door het Zandenbos met de auto gereden, eindelijk was in de gelegenheid om het rondje ook een keer te lopen. Wandelend door het Zandenbos is het puur genieten, maar hardlopend zeker ook. Ik was toch in de buurt van Nunspeet en had mijn loopkleding meegenomen. Ik parkeerde mijn auto bij het voormalige Ronde Huis, de meest besproken plek van Nunspeet in de afgelopen jaren, om het rondje te beginnen. Ik had natuurlijk ook kunnen kiezen voor de parkeerplaats aan de Eperweg of bij het Zwarte Veldje. Maar bij het voormalige Ronde Huis is wel een mooie en vooral historische plek om te beginnen. En dan merk je ook hoe populair het gebied is. Want ik moest bijna zoeken naar een parkeerplek, zoveel auto’s stonden er. Het is eigenlijk een heel simpel rondje over de Petersom Ramringweg heen en de Margaretha Boslaan weer terug. Iedere Nunspeter kent het rondje. Het mooie van het rondje is dat het op en neer gaat, dus krijg je nog wat heuveltraining mee. Al is het hoogteverschil slechts 25 meter. De eerste kilometer is al genieten. Korte bochten en achter iedere bocht schuilt een nieuwe verrassing. Een tegemoetkomende hardloper, een auto die geparkeerd staat en boswerkers. Zelfs een clubje Nordic Walkers van NoWaN [Nordic Walking Club Nunspeet] was bezig om de conditie op pijl te houden. Ik hoorde ze ‘auto, auto’ roepen als er een auto aan kwam. Ik zag dat de voorste wandelaars wat moeite met hun gehoor hadden. Maar dat is de leeftijd, denk ik. Wellicht is het een tip om het rondje tegen het verkeer in te lopen als het gehoor wat minder wordt. Het hoogteverschil in de eerste kilometer ‘bijt’ licht in de kuiten. Je ziet het bijna niet, maar je voelt het wel. Daarna is het veel bochtenwerk en omdat ik met het verkeer meeliep was het even opletten om bochten aan te snijden. Zwijnen hebben de berm volledig omgewroet, dus is het zaak om op de weg te blijven. Goed luisteren naar achterop komende auto’s en toch soms even achterom kijken. Maar het was lekker rustig, dus ik kon midden op de weg lopen. Een collegaloper kwam ik tegen. Man op leeftijd met een prima tempo. Even de hand opsteken en verder. In tien minuten was ik al twee kilometer onderweg zonder dat ik het in de gaten had. Want je gaat op in de natuur en geniet alleen maar van de bossen. Af en toe staat een auto geparkeerd [wat doet iemand daar?], maar voor de rest is het stil in het bos. Tussen 2 en 3 kilometer was er veel werk aan de winkel voor de bosarbeiders en was het een beetje opletten op alle troep op de weg. En dan loop je al weer langs de parkeerplaats aan de Eperweg, even goed op de borden letten en links aanhouden. Ook hier stond de parkeerplaats bomvol met auto’s, net als de parkeerplaats honderd meter verderop. Langs Rijksweg A28 is het wat rumoeriger van het snelwegverkeer. Maar het blijft genieten. Ook hier is het duidelijk dat de familie everzwijn druk aan het wroeten is geweest. Langs de weg is de berm losgewroet. Wild is er overdag niet te zien, dat is het wel in de vroege ochtend of tegen de avond. Maar ik kom liever geen zwijn tegen, als ik eerlijk mag zijn. Je weet nooit wat ze van plan zijn en ze kunnen harder rennen dan ik. Vanaf 3.5 kilometer wordt het ook wat zwaarder door de tegenwind. Ik zie dat mijn tempo ietsje zakt, maar dat deert niet. Ik heb te veel plezier in het lopen in deze omgeving. Het weggetje naar rechts leidt naar de Zandenplas, weet ik. Verderop is nog een tunneltje naar Nunspeet en ik zie tot mijn verbazing dat ik de vijf kilometer heb bereikt. Ik had het niet eens in de gaten en met een tijd van net boven de 26 minuten ben ik tevreden. Een paar honderd meter verder op is even een lastige splitsing. Links of rechts. Linkaf is via de Rondehuisweg terug naar het startpunt, rechtsaf maakt een lusje van een kleine anderhalve kilometer. Ik ga rechts door een stuk waar het bos is gekapt. Ik weet dat ik op het Vennenpad uitkom bij het Zwarte Veldje en dan links af voor de laatste vijfhonderd meter. Bijna ongemerkt klim je naar het hoogste punt van de route en dan volgt nog een afdaling en een recht stukje weg naar de parkeerplaats. Na 35.07 sta ik 6.61 kilometer verder op dezelfde plek als waar ik was begonnen. Ik bedenk me: drie keer dit rondje voor een halve marathon. Mooie training op een prachtige locatie. Hardlopers die in Nunspeet wonen kunnen zich gelukkig prijzen met deze schitterende omgeving. De volgende keer loop ik het rondje in tegengestelde richting.
Rein Tuininga 