Startnummer

Egmond wordt omschreven als de meest legendarische halve marathon van Nederland. Tenminste dat schrijft Le Champion. Het hele jaar houd ik mijn hardloopbelevenissen bij. Ik ben begonnen na Egmond van dit jaar. Nog een paar weken en dan is het jaar ‘rond’. Het is mooi om terug te lezen wat je in een jaar meemaakt op hardloopgebied. Zaken die goed gaan, maar ook dingen die niet goed gaan. En ja, van vallen leer je het meest. Maar goed, even naar de realiteit van vandaag.

Een van de momenten dat de spanning begint te stijgen is als je je startnummer toegestuurd krijgt. Vooral of het een mooi nummer is. Het is mijn derde nummer in Egmond: 3223. Een mooi nummer, al zeg ik het zelf. Vandaag mikte de postbode de post van Egmond door de bus. Eerder dan verwacht. De afgelopen week had ik onder het hardlopen nog even gedacht aan mijn startnummer voor dit jaar. Het is dus de derde keer dat ik start in Egmond. De eerste keer op de 10 kilometer startte ik onder 21616, vorig jaar met mijn debuut op de halve 3437. Het is dus mijn derde start in Egmond en voor de tweede keer op de halve. Doelstelling is minstens zes minuten van mijn tijd van vorig jaar af te halen. Ik ben op schema heb ik vorige week gemerkt, want als ik mijn twintig kilometertijd doortel dan kom ik uit onder mijn doelstelling. En die twintig ging relatief gemakkelijk, dus met wat meer inzet moet het mogelijk zijn. Zelfs op het lastige parkoers van Egmond. Want, zo schrijft Le Champion: PWN Egmond Halve Marathon trekt jaarlijks op de tweede zondag van januari 17000 hardlopers naar de badplaats. Niemand wil dé winterklassieker aan het begin van het jaar missen. Het evenement staat bekend om het schitterende parkoers langs de kust, maar het strand, de glooiende duinen en de altijd wisselende evenementen maken het niet gemakkelijk. Een smal strand, storm, lage temperaturen of een heerlijke winterzon, lopen in Egmond is altijd weer anders. Snelle tijden zijn dan ook geen prioriteit.

En juist ik wil gewoon een stuk sneller zijn dan vorig jaar. Het mooie is als je een keer hebt gelopen dat je de hele route kunt visualiseren. Dat doe ik dan ook regelmatig. Gewoon even in gedachten de route nalopen en kijken naar de punten waar het moeilijk is of waar juist winst is te boeken. Nadenken over de tussentijden die ik wil gaan lopen en die vast in mijn geheugen prenten. Ik weet nog de moeilijke punten van vorig jaar, maar ik ben nu beter voorbereid daarop. Met name de eerste twee kilometer in de duinen waren voor mij een kwelling. Daar had ik vorig jaar niet op gerekend en dus een fikse tegenvaller. Ik dacht: van het strand af en dan in gestrekte draf terug naar Egmond, maar toen begonnen die hellingen. Ik ben domweg veel tijd verloren in die twee kilometer. Vanaf kilometer zeven kan ik de komende editie winst gaan boeken op vorig jaar. Maar goed, als het stortregent dan is er niks aan om dik twintig kilometer hard te lopen. De gemiddelde temperatuur rond half januari is zes graden. Twee jaar geleden was het -2 en vorig jaar 5 graden, maar wel smal strand. Ik heb al gezien dat we breed strand hebben, nu nog een windje achter op het strand en een lekker zonnetje. Of moet ik toch hopen op extreme temperaturen met sneeuw, wind en dergelijke om de toch heroïsch[er] te maken? Het weer is het enige dat niet te beïnvloeden is, dus daar maar geen ‘zorgen’ over maken. Uiteindelijk heb ik het te doen met het weer van dan, over vier weken…